Verbo oír
raíz/lexema vogal temática sufixo de modo e tempo sufixo de número e persoa |
Presente de indicativo
|
Presente de subxuntivo
|
oio oes oe oímos oídes oen |
oia oias oia oiamos oiades oian |
Copretérito de indicativo
|
Pretérito de subxuntivo
|
oía oías oía oïamos oïades oían |
oíse oíses oíse oísemos oísedes oísen |
Pretérito de indicativo
|
Futuro de subxuntivo
|
oín oíches oíu oímos oístes oíron |
oír oíres oír oírmos oírdes oíren |
Futuro de indicativo
|
Imperativo |
oirei oirás oirá oiremos oiredes oirán |
oe oíde |
Antepretérito de indicativo
|
Infinitivo
|
oíra oíras oíra oiramos oirades oíran |
oír oíres oír oírmos oírdes oíren |
Pospretérito
|
Xerundio |
oiría oirías oiría oiriamos oiriades oirían |
oíndo |
Participio |
|
oído |
VERBO IRREGULAR: dada a falta de unidade de criterio na segmentación dos verbos irregulares entre diferentes autores a nosa proposta é esta, a máis sinxela.
2005-2022 |