Poemas comentados para alumnado de Literatura Galega ogalego.eu // ogalego.gal son Vitoria Ogando Valcárcel e Anxo González Guerra, catedráticos de L. e Lit. Galega xubilados |
1. Recitar a versión libre en galego
ANNABEL LEE (de Edgar Allan Poe)
Hai xa moitos e moitos anos,
vivía nun reino a carón do mar
unha meniña que, como ben sabedes,
se chamaba Annabel Lee.
Ela vivía sen outro pensamento
que quererme e ser querida por min.
Eu era un neno e ela era unha nena
neste reino ao pé do mar.
Mais queriámonos cun amor verdadeiro e total,
eu e a miña Annabel Lee.
Un amor tan poderoso que os serafíns do ceo
nolo envexaban a ela e mais a min.
E esa foi la razón pola que, hai xa ben tempo,
nese reino a carón do mar,
un aire descendeu dunha nube e conxelou
a miña preciosa Annabel Lee.
De xeito que os seus pais viñeron e levárona
para afastala moi lonxe de min,
para pechala nun sartego,
neste reino a carón do mar.
Os anxiños que no ceo non tiñan tal felicidade
envexábannos a nosa ledicia a ela e mais a min.
Velaquí porque (como saben todos
neste reino xunto ao mar)
o vento saíu de noite dunha nube
conxelando e matando a miña Annabel Lee.
Mais o noso amor era máis forte que o amor
daqueles que teñen máis anos ca nós,
de moitos que son máis sabios ca nós,
e nin os anxos do ceo alá enriba
nin os demos dos abismos do mar
poderán afastar nunca a miña alma da alma
da fermosa Annabel Lee.
Xamais reloce a Lúa sen traerme lembranzas
da fermosa Annabel Lee.
E cando as estrelas acordan, vexo brillar os ollos
da bela Annabel Lee.
E así paso longas noites deitado á beira
da miña querida —o meu anxo, a miña vida e a miña compañeira—
que está no seu sepulcro, ao pé do mar,
deitada na beiramar queixosa.
Escoitar o poema en galego:
2. Entender o poema segundo a Wikipedia:
O narrador do poema describe o seu amor por Annabel Lee, que comezou hai moitos anos «nun reino xunto ao mar». Malia seren novos, o seu amor mutuo era tan grande que os anxos tiñan envexa deles, e por iso morreu ela, segundo o narrador. Aínda así, o seu amor é tan grande que se estende máis aló da tumba e o narrador cre que as súas dúas almas continúan irmandadas. Cada noite, soña con Annabel Lee e ve o brillo dos seus ollos nas estrelas. E cada noite déitase sobre a súa tumba xunto ao mar.
3.1- Escoitar o poema en inglés e comprobar o noso dominio do idioma (gozando do ritmo e a música do Titánic no recitado)
E tamén podemos darnos o gusto de escoitalo cantado por Joan Baez
3.2- Agora tentamos recitar en inglés o texto:
ANNABEL LEE (de Edgar Allan Poe)
It was many and many a year ago,
In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
By the name of Annabel Lee;
And this maiden she lived with no other thought
Than to love and be loved by me.
I was a child and she was a child,
In this kingdom by the sea,
But we loved with a love that was more than love,
I and my Annabel Lee;
With a love that the wing'd seraphs of heaven
Coveted her and me.
And this was the reason that, long ago,
In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
So that her highborn kinsmen came
And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
In this kingdom by the sea.
The angels, not half so happy in heaven,
Went envying her and me;
Yes! that was the reason (as all men know,
In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud by night,
Chilling and killing my Annabel Lee.
But our love it was stronger by far than the love
Of those who were older than we,
Of many far wiser than we;
And neither the angels in heaven above,
Nor the demons down under the sea,
Can ever dissever my soul from the soul
Of the beautiful Annabel Lee:
For the moon never beams, without bringing me dreams
Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise, but I feel the bright eyes
Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
Of my darling - my darling - my life and my bride,
In her sepulchre there by the sea,
In her tomb by the sounding sea.
4. Ver a versión ao portugués feita polo grande poeta Fernando Pessoa (recreando a rima, o ritmo...)
4.1- Comprobar a nosa comprensión do portugués no texto recitado por un portugués.
4.2- Comprobar agora a comprensión do portugués escrito:
ANNABEL LEE (de Edgar Allan Poe)
Foi há muitos e muitos anos já,
Num reino de ao pé do mar.
Como sabeis todos, vivia lá
Aquela que eu soube amar;
E vivia sem outro pensamento
Que amar-me e eu a adorar.
Eu era criança e ela era criança,
Neste reino ao pé do mar;
Mas o nosso amor era mais que amor --
O meu e o dela a amar;
Um amor que os anjos do céu vieram
a ambos nós invejar.
E foi esta a razão por que, há muitos anos,
Neste reino ao pé do mar,
Um vento saiu duma nuvem, gelando
A linda que eu soube amar;
E o seu parente fidalgo veio
De longe a me a tirar,
Para a fechar num sepulcro
Neste reino ao pé do mar.
E os anjos, menos felizes no céu,
Ainda a nos invejar...
Sim, foi essa a razão (como sabem todos,
Neste reino ao pé do mar)
Que o vento saiu da nuvem de noite
Gelando e matando a que eu soube amar.
Mas o nosso amor era mais que o amor
De muitos mais velhos a amar,
De muitos de mais meditar,
E nem os anjos do céu lá em cima,
Nem demônios debaixo do mar
Poderão separar a minha alma da alma
Da linda que eu soube amar.
Porque os luares tristonhos só me trazem sonhos
Da linda que eu soube amar;
E as estrelas nos ares só me lembram olhares
Da linda que eu soube amar;
E assim 'stou deitado toda a noite ao lado
Do meu anjo, meu anjo, meu sonho e meu fado,
No sepulcro ao pé do mar,
Ao pé do murmúrio do mar.
Fernando Pessoa
5.- Escoitar a versión en español de SED:
Tamén hai versión de Radio Futura ou Enrique Bunbury.
-Velaquí a tradución da wikisource ao castelán:
Hace ya bastantes años, en un reino más allá de la mar vivía una niña que podéis conocer con el nombre de Annabel Lee. Esa niña vivía sin ningún otro pensamiento que amarme y ser amada por mí.
Yo era un niño y ella era una niña en ese reino más allá de la mar; pero Annabel Lee y yo nos amábamos con un amor que era más que el amor; un amor tan poderoso que los serafines del cielo nos envidiaban, a ella y a mí.
Y esa fué la razón por la cual, hace ya bastante tiempo, en ese reino más allá de la mar un soplo descendió de una nube, y heló a mi bella Annabel Lee; de suerte que sus padres vinieron y se la llevaron lejos de mí para encerrarla en un sepulcro, en ese reino más allá de la mar.
Los ángeles que en el cielo no se sentían ni la mitad de lo felices que éramos nosotros, nos envidiaban nuestra alegría a ella y a mí. He ahí porque (como cada uno lo sabe en ese reino más allá de la mar) un soplo descendió desde la noche de una nube, helando a mi Annabel Lee.
Pero nuestro amor era más fuerte que el amor de aquellos que nos aventajan en edad y en saber, y ni los ángeles del cielo ni los demonios de los abismos de la mar podrán separar jamás mi alma del alma de la bella Annabel Lee.
Porque la luna jamás resplandece sin traerme recuerdos de la bella Annabel Lee; y cuando las estrellas se levantan, creo ver brillar los ojos de la bella Annabel Lee; y así paso largas noches tendido al lado de mi querida, — mi querida, mi vida y mi compañera,—que está acostada en su sepulcro más allá de la mar, en su tumba, al borde de la mar quejumbrosa.
6.- Se sabemos francés tamén podemos escoitar o poema:
E tamén comparar o texto neste idioma.
7. Facer un comentario da experiencia.
8. Curiosidade:
O xardín das pedras flotantes, Manuel Lourenzo González, 2008. A protagonista chámase Anabel e o autor confesou na presentación do libro que o nome é unha homenaxe ao poema de E. A. Poe que é un dos seus preferidos.
2005-2024 |
|