Relato comentado para alumnado de Literatura Galega ogalego.eu // ogalego.gal son Vitoria Ogando Valcárcel e Anxo González Guerra, catedráticos de L. e Lit. Galega xubilados |
Carlos Casares: Monólogo (Vento ferido, 1967)
1.- Breve explicación do texto.
Vento ferido é un libro que se pode conectar perfectamente coa Nova Narrativa Galega. Este texto é un claro exemplo de monólogo interior (Galipedia: O monólogo interior (stream of consciousness, en inglés) é un discurso sen receptor e non pronunciado. A personaxe deixa que o seu pensamento discorra para si mesmo. É utilizado como técnica literaria. Algunhas obras literarias que utilizan esta técnica son Ulises (Ulysses), ou Retrato do artista cando novo (A Portrait of the Artist as a Young Man), ambas as obras de James Joyce.).
Un profesor está a dar clase. Lembra todos os comentarios acedos da muller sobre o seu vicio da bebida, de que chega tarde á casa, de que abandona os fillos. Fíxase na cara dun alumno e descarga sobre el toda a súa carraxe, o seu dereito a beber o que lle pete, os seus problemas económicos, as dificultades para obter e pagar os créditos bancarios, o quinto fillo que vén en camiño. Ve o sorriso de esguello de algún alumno e aumenta a súa ira cara ao mentado fillo do Ch. As asociacións seguen levando a súa mente de aquí para alá ata chegar ás pintadas contra os galegos na Estación do Norte (Príncipe Pío) de Madrid, rematando cunha inconexa asociación de ideas.
(Para Bacharelato: Máis información sobre o monólogo interior)
2.- Escoitar o texto... ou lelo... ou ambas as dúas cousas.
Se se cabrea que se cabree. A min que. Aguanto i adiós. Vaime matar ou que. Se se cabrea, ala, a beber, a beber i a cantar ou que. Xa sei o conto. Nada de berros nin barullos. Conozo ben o choio. Nin siquera me di borracho, non, ela ben sabe. Abóndalle ai, meu Dios, ai, meus filliños, ela ben sabe. Se se cabrea que se cabree. Ás doce e media non me meto eu na casa. Non me meto non ou que. Vou estar de oito a oito dando clases e logo nada, non, home, non. Veña, que se cabree. Ai, meus filliños, ai, ai que estou canso. Porque un home pódese cansar e despois, bueno, é millor calar porque me estou cansando de ter aí, no primeiro banco ó fillo do Chevrolet, con cara de touciño, porque me estou cansando e un día ponse de rodillas sen máis porque me dá a gana porque estou canso de ver a cara de parvo que ten, que parece un apalominado, me cago nil, que burro, si, que burro, que lle vou decir ó Chevrolet que o poña a cavar ou que o meta nun comercio, que o raparigo non sirve, que é tatexo e non me sabe dividir por decimais, cara de touciño, cara de non sei que que ten o porco ise. E se se cabrea, tamén me cabreo eu, que xa está ben de apandar ou que, que non vai ser sempre día de santo entroido. Veña, que se bebo é á miña conta, que non lle pido a ninguén e se lle pido, millor que se pides, prestan ó oito, que xa podes ter á muller pra dar á luz, que non hai volta, quince mil e ó oito e se non che convén, ós morcegos, a papar vento, que bastante favor din que che fan, que se expoñen, que os recibos ó fin non serven pra nada, que non che van quitar a pel ou que inda que findes na cadea eso non importa, que con ir un á cadea eles non cobran e que se che embargan, o embargo non val o que tiñan que cobrar, que se me cabreo vou coller o vaso e vouno escachar contra o chau e se quero non deixo un vaso san que xa veremos como me arranxo en xaneiro que me vén o quinto en camiño e aínda que traia o pan debaixo do brazo o pan heino mercar eu, ou que. E a algún voulle mandar o vaso á cabeza, que de min non se ri ninguén nin naceu fillo de nai que me bata; que me estou cansando e vai ser ela, que me estou cansando e cando me canso non respondo, que xa está ben ou que, tanto mirar de esguello ni niño muerto, tanto mirar así, como se non foras xente ou como se non tiveras ollos, que moitos pensan que un é parvo coma o fillo do Chevrolet, que ten cara de touciño, que algún vaise acordar da nai que o pariu. E se lle toca ó fillo do Chevrolet, tócalle, que ten o ángulo facial obtuso de dez grados. Anda, anda, pinta, parvo, pinta un ángulo recto, que non sabes o que é, home claro que non sabes, home claro que non sabes porque tés o ángulo facial obtuso de dez grados, ai, ai, ai, que non o sabes, que ninguén sabe nada, ai, meus filliños, ai, van rematar parvos por falta de vitaminas D ou C e o fillo do Chevrolet e os cen mil fillos de San Luís e os mil lapós de lonxe,da Laponia, do frío, que din que si, que si-se-ñor, que todo está ben, que todo vai ben, que si, que si-señor, e aplaudir así: plaf, plaf, plaf, todos, que aplaudan todos, que todo o mundo aplaude, que hai que aplaudir, si, si, si-señor, que a ver se pensan que un é parvo ou que, que un somentes come touciño ou que, ou que un as pasa negras, negrísimas, sen decir que se pasan negras, negrísimas, porque está millor visto decir que se pasan brancas, ai, que se me abre a boca, a... que teño sono, soneiro, sonámbulo, sonámbulos todos, todos: eu e o taberneiro e as vírxenes de oitenta anos histérico sonámbulo perdidas e os perdidos, sonámbulos tamén, ai, sonámbulos os meus filliños, ai, que meu home é un perdido, pero non o di, eso non o di, ai, que non o di, que non o di, frere xaque din, din don, que non o di que non o vin, pero dixéronme que si: gallegos y animales ou algo así, o carteliño da estación de Madri i i i, Pi i i i, que estou trompa e que, se son de provincias e que, porque ó millor non somos xente e temos o ángulo facial obtuso e falta de vitamina D, algún vaise acordar de min e do chotis e agora voume porque quero e non me manda ninguén porque son y son y son unos fanfarrones faraones, ones, ós, millós, que son cousas da fonética, ai, ai, ai, a fonética, ética, estética, dietética, cosmética. Voume. Unha, dúas, tres...
3.- O coronavirus e a súa corentena
Achegar un texto similar sobre o tema do virus no que a mente vaia de cousa en cousa, deixándoa vagar libremente, sen pensar no resultado, todo o que lle vaia chegando ao noso maxín.
Unha vez escrito corrixir só a ortografía, non o léxico nin a sintaxe porque debe ter a frescura da imaxinación.
E para ambientar pódese escoitar a Versión musical de Xardín Desordenado.
4.- Compartir o texto.
Pode enviar o texto a ogalego.eu (ogalego@galicia.com), indicando idade e nome que quere que figure (nunca se fará público o email), se nos gusta publicamos unha parte ou a totalidade nesta páxina.
Textos recibidos na corentena do coronavirus
Nano (16 anos)
Pois si que estou farto xa de este virus que me ten metido na casa sen poder entrenar nin poder ver os amigos. Xa van quince días e non vexo que esteamos moito mellor. Non se pode parar na casa, meu pai marcha traballar e quedamos a nai, a avoa, a irmá pequeña e eu. A avoa está na súa habitación todo o tempo vendo a televisión e chamando por teléfono as amigas, a nai enfadada conto o mundo e queixandose de que non nos atura que a miña irmá non para de correr e solo quere ver dibuxos na tele. O interet e mui malo na casa e córtase continuamente, eu aproveito de noite que vai mellor pro solo temos un ordenador e tamén o quere meu pai. Os profes mándame moitas cousas e pouco podo velas que non se me descargan e vou pasar por un vago e xa non sei que facer que non me deixou ver o video este do Casares menos mal que dei lido o texto e escrinino no ordenador e agora mando co móvil. O mellor que podían facer todos e que este curso non contara, que nos deran sobresaliente a todos e que para o ano que ven xa se faría todo o normal e volverían contar as notas e non escribo mais que total non me vai contar para ninguan nota. Adeus
Seli -67 anos
Que si, que esto xa semella o que contaba meu avó que el vivirá a guerra do trintaeseis, terrible, todos con medos e todos metidos nas casas, que non sabías quen podía vir por ti ou polos teus de noite, os que marchaban para o frente polo menos sabíase que morreran porque os matara unha bala ou un cañonazo, pero aquí podían pasearche un amigo e non sabías nada ata que alguén o atopaba nunha cuneta. E agora penso eu que este virus é parecido que pode atacarte non se sabe onde, non se ve e mata moita xente, e eu xa vou tendo os meus aniños e din que mata máis vellos, moitos máis ca novos. Así que non saio da casa para nada, non vaia ser, á compra xa vai o meu home que di que el non atura todo o día na casa polo menos conseguín que vaia baixar o lixo e facer a compra no mesmo viaxe, que sempre son menos posibilidades de que traía o bicho para a casa, e vai con guates e cunha mascarilla que fixen eu dunha servilleta, que non tiñamos ningunha na casa e non as hai na mercadona. E o peor de todo é non poder ver os netos, mais que nada a Catuxa que aínda é pequeniña, e que viven aí a dous pasos pero o fillo di que nada de nada, que non se pode saír e que é mellor para nós que nolo poden pasar eles sin sabelo, pois hai que apandar, demo de bicho, se Dios o levara ós montes do Caurel e o metera nunha cova…
|
2005-2024 |